Arjan Erkel

De ontvoering van Arjan Erkel in 2002 door rebellen uit Dagestan en zijn vrijlating twintig maanden later, waren volop in het nieuws.

 

In zijn voorstelling Vrijheid van denken en doen vertelt Erkel hoe hij onder de grond werd vastgehouden in een hok van twee bij anderhalve meter, vol angst en onzekerheid over een goede afloop. Hij neemt het publiek mee naar de wanhopige situatie waarin hij verkeerde, waar verandering van gewoonten en verbinding maken met de nieuwe werkelijkheid noodzakelijk waren om te overleven. Contact leggen en samenwerken met zijn ontvoerders waren zeer belangrijke en moeilijke processen, maar het lukte Erkel langzamerhand zijn situatie te verbeteren, zonder zijn identiteit of idealen te verliezen.

 

Hij vertelt niet alleen op boeiende wijze over zijn verdriet, eenzaamheid, veerkracht en vechtlust om zijn ellende te doorstaan, maar ook vol humor over boksen met ontvoerders, omgaan met wapens en het geven van sekslessen aan zijn belagers.

 

Tijdens zijn vrijheidsberoving bood muziek Erkel troost en steun. Het zingen en neuriën van liedjes die hem herinnerden aan vrolijke en vervelende gebeurtenissen uit zijn leven tot dan toe, gaf hem kracht en energie: Green Green Grass of home, Folsom Prison Blues en San Quentin. In het bijzonder Oerend Hard van de band Normaal werd Erkels houvast. En verbond hem in zekere zin met zijn ontvoerders: op een bepaald moment zongen zij dit nummer fonetisch mee. Niet voor niets neemt Erkel voormalig gitarist van Normaal, Jan Wilm Tolkamp, mee op tournee. Het stond als een paal boven water dat Erkel na zijn gevangenschap weer oerend hard verder wilde leven.

 

Vrijheid van denken en doen is het prachtige en inspirerende verhaal van Arjan Erkel over het putten van kracht uit het vergroten van mogelijkheden. Een aanrader om zelf ook weer in beweging te komen, om achter verlangens aan te gaan en afscheid te nemen van belemmeringen.